Salt Lake City

Inmiddels zijn we in Salt Lake City aangekomen. We hebben Torrey verlaten en zijn toen via de Scenic Byway 24 naar het Noorden gereden. Deze weg is ook mooi, maar kan niet tippen aan Byway 12. Voordat we naar de gereserveerde camping gegaan zijn, hebben we eerst een bezoek gebracht aan Kindig IT. Deze auto-customizer is ook te zien op Discovery en ze maken daar echt juweeltjes. Als echte ‘autofiel’ moest Leron daar natuurlijk een kijkje gaan nemen. Uiteindelijk bleek de eigenaar, Dave Kindig, ook aanwezig te zijn en hij was graag bereid om een praatje te komen maken en met Leron en Melle op de foto te gaan. Enkele van de auto’s waren ook te koop en hij vroeg of we interesse hadden. Deze ‘kunstwerken’ kosten volgens internet al snel tussen de 3 en 4 ton, dus jullie snappen wel dat we maar niet zijn ingegaan op zijn aanbod.

Na inkopen gedaan te hebben bij de Walmart, zijn we verder gereden naar de KOA-camping in Salt Lake City. Bij de camper hebben we vervolgens zelf Fajita’s gemaakt en konden we genieten van vuurwerk. 24 Juli blijkt in Utah een belangrijke feestdag te zijn (Pioneer Day). Op die dag hebben namelijk de Mormoonse ‘pioniers’ zich in 1847 gevestigd in de Salt Lake vallei, nadat ze verdreven waren uit de staat Illinois. Vervolgens is Salt Lake City ook uitgegroeid tot het centrum van de Mormoonse geloofsovertuiging. Hun voorganger tijdens deze trektocht, Brigham Young, wordt ook geëerd met een standbeeld in het centrum.

Woensdag heeft vrijwel iedereen lekker uitgeslapen, op de schrijver van het blog na. Omdat men aan de receptie verteld had dat in de morgen vers brood te verkrijgen was, ben ik om 8 uur op de (weliswaar zwarte) sokken en badslippers naar de receptie gelopen om brood te kopen. Dat was er echter niet, zodat ik maar besloot om richting Downtown te lopen. Daar zou immers wel ergens een supermarkt liggen die brood verkocht en met wat geluk ook nog verse broodjes. Tijdens wat uiteindelijk een wandeltocht van een half uur werd, bleek nog maar eens hoeveel mensen dakloos zijn in de US. Ik kwam zeker 10 daklozen tegen, waarvan enkele in portieken lagen te slapen en niet eens schoenen hadden. Dan hebben we in Nederland op dat vlak de zaken toch beter geregeld. Uiteindelijk bereikte ik de Rancho Market en deze verkocht ook nog eens broodjes. Die smaken heerlijk na een week geroosterd (zoet) brood gegeten te hebben. De dames moesten wel lachen om het feit dat ik op badslippers gegaan was. Dat was echter ‘bewust’ gedaan, omdat ik op die wijze niet zou worden lastig gevallen; ik leek immers zelf ook behoorlijk op een zwerver.

Omdat de kinderen steeds vaker opmerkingen maakten en te lachen zaten over mijn inmiddels toch wel erg lange haar en de dientengevolge ‘bad hairdays’, ben ik na het ontbijt even snel naar de kapper gegaan. De kapster had nog nooit een Nederlandse klant gehad (en wist volgens mij ook helemaal niet wat Nederland was, laat staan waar het gelegen is). Ze was wel erg gezellig en vroeg waar we geweest waren en wat nog verder op de planning stond.

In de namiddag hebben we het centrum bezocht, gewinkeld en vervolgens gegeten bij een Italiaan.  Daar werkten 4 mensen, waarvan er 3 toch wel heel gebrekkig Engels praatten. Het bestellen van de drank en het eten ging dan ook niet heel soepel. Het eten smaakte echter wel goed. Nu is alcoholische drank sowieso erg lastig te verkrijgen in Utah. Wijn bijvoorbeeld wordt alleen verkocht in speciale “Utah State Liquor Stores”. Erg puriteins in onze optiek.

Vandaag hebben we een lange reis voor de boeg; een trip van ca. 7 uur van Salt Lake naar Page in Arizona. Daar hebben we morgen een druk programma. Eerst worden om 8 uur de huurjeeps op de camping afgeleverd en vervolgens gaan we de Lower Antelope Canyon bezoeken. We zijn benieuwd, want daar hebben we veel lovende woorden over gehoord van diverse kennissen die er al geweest zijn. Daarna gaan we nog verder met de Jeeps, o.a. naar Tatahatso Point en de meer bekende Horseshoe Bend. Dat wordt weer foto’s maken.