Grand Canyon

Na drie nachten Page hebben we onze reis weer voortgezet en zijn we naar de Campground aan the North Rim van de Grand Canyon gereden. Ook dit was weer een rit die voornamelijk via Scenic routes verliep. We reden over de Colorado-rivier bij Marble Canyon en een paar kilometer verder passeerden we Vermillion Cliffs. Na een kleine twee uur rijden begon het landschap te veranderen; de woestijn veranderde langzaam maar zeker in groen bosachtig terrein. We naderden de Grand Canyon! Bijna bij de canyon aangekomen was er een enorm terrein waarop vrijwel alle bomen vernietigd waren door brand. Dat gaf een vrij surrealistisch beeld.

Uiteindelijk arriveerden we op onze plekken op de Campground. De camping is op zich erg basic, zo is er op je site geen elektriciteit, geen stromend water en ook geen afvoer voor de watertanks. Het gebruik van de generator is beperkt van 7-9 in de ochtend en van 18-20 uur in de avond. Tijdens die uren kunnen we dus over elektriciteit beschikken en moeten bijvoorbeeld alle telefoons geladen worden. Maar de scenery maakt dat meer dan goed. We staan midden in het bos aan een zijcanyon van the Grand Canyon (the Transept). Na een kwartier kwamen al een aantal herten langsgelopen. Zodra we weer over snel/fatsoenlijk internet beschikken, zullen we een filmpje daarvan plaatsen. De plaatsen doen ons herinneren aan onze eerdere trip aan de US en dan met name ons verblijf in Kings Canyon/Sequoia. Daar beschikten we ook over vrijwel geen voorzieningen, maar dit was desondanks een van de hoogtepunten van die vakantie. We hebben overigens bewust voor de North Rim gekozen, ondanks dat de viewpoints aan de zuidzijde spectaculairder zijn. Daar is immers ook de Colorado-rivier zichtbaar en aan de noordzijde niet. 10% van de bezoekers aan de Canyon gaan maar naar de noordzijde en daardoor is het veel minder druk en authentieker.

Om de Grand Canyon zelf te bereiken, loopt er een trail van de campground naar de Grand Canyon Lodge. Onderweg daarheen hoorden we gedonder, hetgeen aanduidde dat slecht(er) weer op komst was. Halverwege konden we voor het eerst een glimp opvangen van de Grand Canyon, waarbij ook duidelijk was dat in de canyon een aantal fikse buien “hingen”. Dat leverde weer spectaculaire plaatjes op. Ook bleek dat aan de overzijde van de Bright Angel Canyon de bliksem ingeslagen was, want we konden rookwolken zien in de verte. Eenmaal aangekomen was het weer dermate verslechterd dat we niet echt goede foto’s meer konden maken. Na wat gedronken te hebben in de Saloon, zijn we daarom maar teruggegaan naar de Campground.

Op tijd naar bed was het devies, want Leron, Vief en Robert wilden de zonsopkomst boven de Grand Canyon meemaken. Volgens internet zou de zon rond 5.35 uur opkomen en stipt om 4.45 uur zijn we met zijn drieën vertrokken richting Bright Angel Point. Dat is het mooiste viewpoint aan de noordzijde en kan bereikt worden via een wandeling van zo’n 45 minuten. Precies op tijd waren we er en na een kwartiertje kwam de zon op aan de horizon en werd de canyon “verlicht”. We vallen in herhaling, maar dit was weer een once in your lifetime ervaring! In het vorige blog merkte ik nog op dat volgens mij weinig plekken zo fotogeniek zijn als Antelope Canyon, om er dan twee dagen later achter te komen dat de Grand Canyon minimaal vergelijkbaar is. Het  was zeker het vroege opstaan waard!

In de middag hebben de dames nog een tocht van een uur op muilezels gemaakt langs de rim. ‘s Avonds zijn we gaan eten in het restaurant van de North Rim Lodge. Vanuit het restaurant heb je zicht op de canyon. Er zijn mindere plekken op de wereld om te dineren! Daarna nog even een kampvuur bij de camper gemaakt en naar bed.

Het einde van ons verblijf in de RV’s komt nu langzaam in zicht. Vandaag vertrekken we weer richting Las Vegas, om precies te zijn naar het naastgelegen Boulder City. Een rit van zo’n 5-6 uur. De nationale parken zijn dan verleden tijd, maar Milan zal dat niet zo heel erg vinden. We gaan daar namelijk o.a. naar het Cowabunga-aquapark.